ChAD to choroba afektywna dwubiegunowa zwana również zaburzeniem adektywnym dwubiegunowym (dawniej choroba/psychoza maniakalno-depresyjna bądź cyklofrenia).
W chorobie tej występują epizody depresji, manii/hipomanii lub epizody mieszane. Pomiędzy tymi epizodamu występują okresy remisji tj. brak objawów lub nieliczne
objawy o niewielkim nasileniu. 
ChAD jest drugą chorobą która przyczynia się do niezdolności do pracy z powodów psychiatrycznych. 
Dotyka ludzi najczęściej przed ukończonym 35. rokiem życia.
Choroba dwubiegunowa ma negatywne konsekwencje na życie chorego (funkcjonowanie społeczne, rodzinne czy zawodowe).
Wczesne zdjagnozowanie tej choroby ma ogromny wpływ na leczenie pacjenta.
Jest kilka typów tej choroby.
| i || typu epizody moga występować po sobie w różnych okresach, nawet w odstępie do 1 miesiąca.
Z początku może być diagnozowana jako depresja nawracająca. Rozpoczyna sie jednym lub kilkoma epizodami depresyjnymi, po których pojawia sie epizod manii lub hipomanii.
Wyróżniamy kilka epizodów:
- epizod depresyjny - cechuje go obniżenie nastroju, smutek, spadek energii i aktywności życiowej (tzw. napędu psychoruchowego), zmęczenie, utrata energii życia, trudności w podejmowaniu decyzji, spowolnienie myśli i mowy, problem z koncentracją i uwagą, zaburzenia pamięci tzw. zahamowanie psychoruchowe (chory zamiera w jednej pozie i nie ma z nim absolutnie żadnego kontaktu). Chorobie tej towarzyszy brak apetytu, popędu seksualnego, zwiekszona senność, lęk i napięcie. Występuje zmienność nastroju, drażliwość i irytacja. 
- epizod maniakalny - występuje podwyższenie nastroju, radości, euforii często niedostosowanej do sytuacji. Chory jest nadpobudliwy, dochodzi do szybkiego przejścia między szczęściem a drażliwością, wrogością a nawet agresją.
Niekiedy może pojawić się tzw. nastrój ekspensywny czyli tendencja do dominacji, narzucania własnej woli.
Może wystąpić autoagresja. Chorobie towarzyszy słowotok, przyspieszenie myśli. Chory jest wobec siebie bezkrytyczny, nie uważa się za osobę chorą. Mniej śpi, ma większy popęd seksualny, podejmuje działania, ktore niekiedy są wbrew jego przekonaniom. Myślenie typu "jestem super".
- epizod hipomaniakalny - objawy są słabsze niż w manii, jest ich mniej. Występuje podwyższenie nastroju, napędu psychoruchowego z tą różnicą, że chory potrafi kontrolować swoje zachowanie i myśli. Temu epizodowi towarzyszy lekkomyślnie, wieksza podatność na frustrację i wrażliwość, zaburzenie koncentracji i uwagi.
- epizod mieszany - występują objawy depresji i manii/ hipomanii. Dodatkowo występują tendencje samobójcze. Ważna jest obserwacja zachowania pacjenta i odpowiednie leczenie.
- okres remisji- czas między epizodami, gdy nie występują objawy choroby (remisja pelna) bądź noewoelkie nasilenie objawów (remisja niepełna).
Na pojawienie się choroby mają wpływ czynniki biologiczne (genetyczne, zaburzenia równowagi neuroprzekażników) oraz choroby somatyczne tj. Niedoczynność tarczycy, a także czynniki psychologiczne, społeczne i środowiskowe. 
Chorobę tą trudno zdiagnozować gdyż często mylona jest z schizofrenią. 

Uważacie że da sie wyleczyć tę chorobę? Jesteśmy w stanie sami sobie z nią poradzić? Dostrzec obiawy tej choroby? Jest trudną przypadłością?

aneet931,patrząc trochę przez pryzmat swojego życia,jestem w stanie zaryzykować stwierdzenie,że można poradzić sobie z każdym problem/
chorobą psych...Ja właśnie mam stwierdzoną tę drugą,schizofrenie...Początki zawsze są trudne,szczególnie będąc jeszcze nastolatkiem nie było
łatwo,jednak zbierając z wiekiem doświaczenie,nie wstydząc się przyjąć pomocy w odpowiednim momencie można wyjść na ,,fajną ''prostą...
Wiadomo,u mnie też nie jest idealnie,ale w porównaniu do tego co było ok 15 lat temu a teraz to niebo a ziemia..Wydaje mi się również,że
w tych schorzeniach ważna jest pomoc odpowiednich specjalistów i niestety farmakoterapia(polecam dążenie do zminimalizowania dawki leków).Ale niezastąpiony jest kontakt z drugim człowiekiem,nawet w szpitalu czy na terapii,to jak na początek dla wielu z nas bardzo dużo.
Ważne żeby niepotrzebnie nie ,,pielęgnować''w sobie tej choroby,przeciwstawiać się jej,działać...dobrym pomysłem na początek jest jakas
chociaż mała aktywność zawodowa,sport,czy właśnie podobne jak to fora...

(17-12-2019, 12:47 PM)Tomelon napisał(a): aneet931,patrząc trochę przez pryzmat swojego życia,jestem w stanie zaryzykować stwierdzenie,że można poradzić sobie z każdym problem/
chorobą psych...Ja właśnie mam stwierdzoną tę drugą,schizofrenie...Początki zawsze są trudne,szczególnie będąc jeszcze nastolatkiem nie było
łatwo,jednak zbierając z wiekiem doświaczenie,nie wstydząc się przyjąć pomocy w odpowiednim momencie można wyjść na ,,fajną ''prostą...
Wiadomo,u mnie też nie jest idealnie,ale w porównaniu do tego co było ok 15 lat temu a teraz to niebo a ziemia..Wydaje mi się również,że
w tych schorzeniach ważna jest pomoc odpowiednich specjalistów i niestety farmakoterapia(polecam dążenie do zminimalizowania dawki leków).Ale niezastąpiony jest kontakt z drugim człowiekiem,nawet w szpitalu czy na terapii,to jak na początek dla wielu z nas bardzo dużo.
Ważne żeby niepotrzebnie nie ,,pielęgnować''w sobie tej choroby,przeciwstawiać się jej,działać...dobrym pomysłem na początek jest jakas
chociaż mała aktywność zawodowa,sport,czy właśnie podobne jak to fora...

Dokladnie. Też uważam że trzeba z tym wyjść do ludzi. Są jednak osoby ktore sie tego boją.

Masz rację w wielu przypadkach to długotrwały i trudny proces,chęci,myśli,marzenia są,ileż to razy człowiek sobie
obiecuje,że się przełamie,spróbuje..dlatego sobie myślę,że
świat marzeń i wyobrazni jest przepiękny,ja właśnie tak sobie
na początku radziłem...Zdaję sobie jednak sprawę,że każdy
człowiek ma jakąś inną historię,potrzeby,jest indywidualistą..
Reasumując,kiedyś trzeba spróbować ten pierwszy raz,ja
wiem,że jest to mega wyzwanie,ale naprawdę warto..