Ostatnio zastanawiałem się czy nieśmiałość nie prowadzi do sytuacji w której czujemy się niepotrzebni towarzystwu. Tzn. nie jesteśmy dla kogoś/ jakieś grupy ważną postacią, częścią bez której trudno funkcjonować. Stąd bierze się smutek, niechęć do rozmów, bo z góry wiemy, że to tylko jest na dany moment a potem wrócimy do swojego zamkniętego życia.

Nie wiem...takie naszły mnie myśli.

Na takie myśli dobra jest medytacja Ja sam ćwicze yoge i medytacje i dają one spokój w najbardziej potrzebnych momentach

Wysłane z mojego NEM-L21 przy użyciu Tapatalka

Mi bardziej ludzie potrzebni,

Często mam takie poczucie. W pracy mi to dokucza. Przez co izoluję się od ludzi, spędzam czas w samotności stąd później ta samotność mnie przytłacza. Mam czasem takie dni w których mogłabym nie odbierać telefonu i w ogóle leżeć na kanapie, a są takie dni, że żałuję że nikt do mnie nie dzwoni..
Ale tak. Takie poczucie jest najtrudniejsze.
A medytacja? Czy ja wiem czy to dobry pomysł?

Mi ostatnio dał do myślenia film Toy Stury 4 w tej sprawie .