Co czujecie,co myślicie np. gdy siedzicie obok osoby której byście coś powiedzieli(np. komplement)?
Mój przykład to zastanawianie się czy w ogóle warto,po co zawracać dziewczynie głowę,lepiej dać sobie spokój...

Ale tak jest.Chcemy bardzo porozmawiać ale szukamy mocnych wymówek...i to się dzieje automatycznie do tego zwlekamy do końca

Nauczyłam się niekiedy pleść trzy po trzy. I wtedy nic mnie nie przeraża Nawet mówienie komplementów. Byle zacząć bez tego myślenia, czy warto...

Ja dziś dla specjalnie dla tego tematu zrobiłem test.Obrałem sobie za cel dziewczynę,która szła gdzieś 100m przede mną.Chciałem powiedzieć tylko by się uśmiechnęła(zrobiłem to) i przez ten dystans czułem mocne bicie serca,zdenerwowanie,miałem myśli,że może jej się to nie spodoba,że źle na mnie spojrzy,że się zbłaźnie.Jaki był efekt?dziewczyna zaczęła się śmiać

Ale strasznie ciężko było się przełamać mimo,że robiłem to tylko dla testu.

Fajny teścik

Wcale nie taki fajny Wniosek wyszedł z tego jeden.Za dużo myślimy o tym jak może przebiec taka rozmowa.Najlepiej się wyłączyć na ten moment i pójść na spontanie.

Ciekawe wnioski. Zgadzam się

Hmm...

Też się boję. Wyśmiania, tego, że ktoś może nie życzyć sobie tego, że ktoś taki jak ja chce do niej/niego zagadać. Boję się,że się zająknę, że nie będzie mogło mi nic przejść przez gardło. Serce mi bije jakby chciało wyskoczyć. Pocą mi się dłonie, mam czasem nawet takie nerwowe tiki z kącikami ust I wstrzymuję oddech. Wtedy jest problem, bo zależy jak długo to trwa, czasem tak długo,że mi się slabo robi. No, ale jak już zaczerpnę powietrza to nagle ''wykrzyknę'' to co chcę powiedzieć.
Myślę też o tym co chcę powiedzieć.. czy to nie jest zbyt głupie i czy nie zawracam tylko tej osobie głowy.

Wychodze jednak z założenia,że lepiej powiedzieć coś głupiego niż nic. Oczywiście możemy trafić na kogoś kto nas wyśmieje, ale lepiej żałować ,że coś się zrobiło niż żałować,że czegoś się nie zrobiło.

Często zdarza mi się zagadywać obcych ludzi wszędzie - a to w tramwaju, na uczelni, na ulicy... Muszą mnie czymś po prostu zainteresować i już. Nie boję się tego, nawet mam swego rodzaju zabawę gdy zagaduję, albo rzucam głupie komplementy.

Z tego to nawet kilka fajnych znajomość wynikło. Warto próbować przełamywać swój strach, a może akurat Pani Twojego Życia jedzie tuż obok Ciebie w autobusie.