Cześć nazywam się Beata mam 27 lat i zmagam się z problemami związanymi z fobia społeczną najbardziej dokuczliwe dla mnie jest czerwienienie , szczególnie uporczywe jest to w pracy . Kiedy ktoś coś do mnie mówi głupio spojrzy zaraz burak na twarzy uderzenia gorąca A jeszcze dodatkowe komentarze osób  widzących moja reakcję potęguje czerwień czasami mam wrażenie że zaraz zemdleje. Nie chce znowu zmieniać pracy z nadzieją że problem minie bo znajdę się w nowym środowisku z nowymi osobami które mnie nie zna A i mojego problemu ponieważ już to przerabialam ale niestety  problem wraca. Mam wrażenie że sama się nakręca trochę bo idę do pracy z myślą że będzie lepiej że nie będę się czerwienic . Takie int3nsywne myślenie  powoduje że problem wraca ze  zdwojoną siłą ale nie potrafię tego wyrzucić z głowy. Mam męża i dwójkę dzieci , mąż zna mój problem sugerowałam  mu że powinnam iść do lekarza z tym on natomiast uważa że powinnam mniej się przejmować lekarz mi nie potrzeby ja jednak mam takie silne poczucie stres z tym związany że mam wrażenie że nie potrafię się cieszyć z życia i boję się że mój stres odbija się na moich dzieciach. Dlatego pisze tutaj do osób które mają podobny problem i może w jakiś sposób mi pomogą.  Pozdrawiam

A co z Twoją pewnością siebie?

Jest mała mam ciągle wrażenie że jestem oceniana z każdej strony boję się kogoś opinii gdy ktoś żartuje z mojego tematu staram się nie brać tego do siebie ale od razu czuje że się chowam razem z burakiem na twarzy.

I tutaj jest Twój problem. Póki nie odbudujesz swojej pewności siebie nie pokonasz problemu.

Może warto zaufać swoim przeczuciom i jednak wybrać się do lekarza czy pogadać z jakimś terapeutą na ten temat. Jak ten problem zmusza Cię do zmiany pracy czy pozbawia cię radości życia może warto się temu przyjrzeć z większą uwagą i zadbać o siebie.

Myślę ciągle o tej wizycie tylko boję się że dostanę tylko receptę na jakieś tabsy A nie chce się faszerowac

Ja myślę, że tutaj potrzebna jest rozmowa z kimś kto określi Twój problem i znajdzie sposób abyś odbudowała swoją pewność siebie.

Z kimś tzn. ? Masz na myśli terapeutę jakiegoś?

Na przykład

Terapia to przede wszystkim praca ze sobą, często jest po prostu potrzebny ktoś kto zada odpowiednie pytania, nakieruje dyskusję na sedno problemu. Często trzeba poruszać bardzo bolesne wspomnienia i być zawsze szczerym ze sobą. Tabletki to dodatek, czasem jest ciężko zacząć zagłębiać się w swoje emocje gdy nie radzimy sobie ze zwykłą codziennością.  
To tylko moja opinia i moje spostrzeżenia, mogą być zupełnie nieadekwatne do twojej sytuacji, ale mam nadzieję że znajdziesz odpowiedzi na swoje pytania.
I jeszcze żart na rozluźnienie.    

Rozmawia dwóch gości:
Ten pierwszy mówi, że miał ogromny problem z nocnym moczeniem się w łóżko i że tak go to denerwowało, że poszedł na terapię, żeby coś na to poradzić.
Ten drugi się go pyta: czy pomogło? czy teraz się nie moczysz?
Na to ten pierwszy: Nie, nadal się moczę, ale teraz jestem z tego dumny.