Ja jestem strasznie nieufny, nie ufam ludziom, bo wychodzę z założenia, że każdy jest egoistą, lecz takie myślenie powoduje, że bardziej oddalam się od ludzi i pogadam w głęboką samotność.

Cześć. To jest bardzo ciekawe.

Czasem jest tak, że interpretujemy pewne rzeczy w błędny sposób. Powiem Ci jak to może odnieść się do tego co piszesz. Możesz nie ufać ludziom i dlatego się od nich oddalać (uważam to za mało prawdopodobne), albo możesz oddalać się od ludzi i dlatego im nie ufasz (to uważam za bardziej prawdopodobne).

Pozostaje zatem pytanie dlaczego oddalasz się od ludzi. Ale to już jest inny temat. Nue ma raczej związku z ufaniem ludziom.

Też zadaje sobie to pytanie. Trudno komukolwiek ufać. Tak bezwzglednie to ufam tylko rodzicom.

Nie ufas mi? Łos Ti

Ja nie ufam i nigdy nikomu nie ufałem. Nawet własnym rodzicom. Szczególnie jeśli mnie ktoś okłamie albo zrani.
Raz spróbowałem zaufać ale skończyło się to źle i utwierdziłem się w przekonaniu żeby nigdy nikomu nie zaufać tak szybko. Bardzo ciężko jest zdobyć moje zaufanie natomiast stracić je można w kilka sekund.
To bardzo trudne bo ból jest mocniejszy i nie pozwala tak łatwo nauczyć się ufności.

Każdy jest egoistą, a Ty nie jesteś Shaken? Każdy jest egoistą w większym lub w mniejszym stopniu, ale nie znaczy, że każdy przez to jest zły. Jest egoizm który tylko i wyłącznie pilnuje swoje interesy, że nawet będzie się przepychać łokciami, a nawet innych gryźć, byleby dojść do swojego celu; ale jest także egoizm, który nikomu nie robi krzywdy. Zaufanie a egoizm... Wiesz, jestem przekonana, że sami sobie ludzie robią problemy. Prosta sprawa, Ty wiesz ilu ludzi na Internecie poznałam, którzy jedynie mówili prawdę o swojej płci? Wszystkie inne informacje były fałszywe jak studiowanie, na którym roku są, że są singlami (od metra jest takich, którzy szukają odskoczni)? Nawet potrafią kłamać o tym czy mają zwierzaka lub nie. Sama mam problemy w znalezieniu normalnych ludzi, ponieważ nie jestem typ dziewczyny rozrywkowej, dlatego spróbowałam podczas wakacji, poprzez ogłoszeń na stronach w których powinni być ludzie na poziomie, znaleźć kogoś. Wiedziałam, że kłamią, bo się plątali w swoich kłamstwach i rozmawiałam z nimi dotąd, dokąd mi się nie znudziło, albo nie odpowiadałam nigdy więcej na ich wiadomości. Kto kłamie, to wiadomo od razu, że to są osoby które tylko chcą, a kompletnie do niczego się nie biorą, albo które uciekają od problemów zamiast pogłówkować trochę jak je rozwiązać. Internet nie jest dobrym miejscem do poznania ludzi by móc z nimi porozmawiać sam na sam przez ekran, ponieważ automatycznie każdy szczery by chciał porozmawiać w cztery oczy w realu, a dużo osób od tego ucieka, bo wtedy nie ma tarczy którym jest ekran od komputera. Nikomu nie ufam i też się zamykam w sobie, ale w relacjach międzyludzkich mam kilka reguł: nigdy nie wyspowiadać się z historii swojego życia, podstawowe informacje wystarczają w zupełności (wiek, studia, zainteresowania, hobby i jak spędzam czas wolny), rozmawiać na różne tematy, unikając tematów które na mnie by się tylko i wyłącznie skupiły, bo wtedy trzeba opowiadać historię swojego życia, być miła, kulturalna, a jak mi rozmowa nie pasuje powiedzieć "nie mam czasu". W realu najlepiej jest poznać kogokolwiek, bo widać wtedy po ruchach, po mowie, po tonie głosu, czy kłamie i jak reaguje na różne tematy (polecam książkę "Mowa ciała" Allana i Barbary Pease, dużo pomaga w zrozumieniu ludzi i jak się wśród nich znaleźć). Z czasem wiadomo czy można bardziej osobie zaufać lub nie, bo widzisz, że są sytuacje w których widać z jej strony altruizm, dobroć, zainteresowanie. Ludzi mozna poznać wszędzie. Najlepiej jest np. w siłowni, bo trener może Ci przedstawić innych osób które pokażą Ci jak się ćwiczy; albo iść na kurs języczny; albo iść na kurs tańca. Każdy jest człowiekiem i tak jak Ty, też się innymi ludźmi przejmuje, i pamiętaj by zawsze mieć dystans z ludźmi, nie bierz wszystkiego do serca, po prostu jak widzisz, że ktoś papla mając przy tym wyłączony mózg, to olej.

Mało osób w życiu spotykamy które jest godnych zaufania i niestety rzadko mamy czas faktycznie przetestować, czy są. Ale zdarza się taka osoba, które o ile nie przestanie być dla nas egoistą, to zdecydowanie zdoła rozszerzyć swoje "ja", tak, że nawet kawałkami wchodzimy w jego obręb.

Po prostu nie należy z miejsca się w coś rzucać i ufać komuś, tylko dlatego, że życie jest krótkie. Z drugiej strony osoby takie jak rodzina i rodzeństwo powinny być godne pewnego stopnia zaufania i podchodzenie do sprawy, że nie są jest odrobinę niezdrowe.

(21-10-2014, 19:29 PM)BiałaWilczyca napisał(a): Każdy jest egoistą, a Ty nie jesteś Shaken? Każdy jest egoistą w większym lub w mniejszym stopniu, ale nie znaczy, że każdy przez to jest zły. Jest egoizm który tylko i wyłącznie pilnuje swoje interesy, że nawet będzie się przepychać łokciami, a nawet innych gryźć, byleby dojść do swojego celu; ale jest także egoizm, który nikomu nie robi krzywdy. Zaufanie a egoizm... Wiesz, jestem przekonana, że sami sobie ludzie robią problemy. Prosta sprawa, Ty wiesz ilu ludzi na Internecie poznałam, którzy jedynie mówili prawdę o swojej płci? Wszystkie inne informacje były fałszywe jak studiowanie, na którym roku są, że są singlami (od metra jest takich, którzy szukają odskoczni)? Nawet potrafią kłamać o tym czy mają zwierzaka lub nie. Sama mam problemy w znalezieniu normalnych ludzi, ponieważ nie jestem typ dziewczyny rozrywkowej, dlatego spróbowałam podczas wakacji, poprzez ogłoszeń na stronach w których powinni być ludzie na poziomie, znaleźć kogoś. Wiedziałam, że kłamią, bo się plątali w swoich kłamstwach i rozmawiałam z nimi dotąd, dokąd mi się nie znudziło, albo nie odpowiadałam nigdy więcej na ich wiadomości. Kto kłamie, to wiadomo od razu, że to są osoby które tylko chcą, a kompletnie do niczego się nie biorą, albo które uciekają od problemów zamiast pogłówkować trochę jak je rozwiązać. Internet nie jest dobrym miejscem do poznania ludzi by móc z nimi porozmawiać sam na sam przez ekran, ponieważ automatycznie każdy szczery by chciał porozmawiać w cztery oczy w realu, a dużo osób od tego ucieka, bo wtedy nie ma tarczy którym jest ekran od komputera. Nikomu nie ufam i też się zamykam w sobie, ale w relacjach międzyludzkich mam kilka reguł: nigdy nie wyspowiadać się z historii swojego życia, podstawowe informacje wystarczają w zupełności (wiek, studia, zainteresowania, hobby i jak spędzam czas wolny), rozmawiać na różne tematy, unikając tematów które na mnie by się tylko i wyłącznie skupiły, bo wtedy trzeba opowiadać historię swojego życia, być miła, kulturalna, a jak mi rozmowa nie pasuje powiedzieć "nie mam czasu". W realu najlepiej jest poznać kogokolwiek, bo widać wtedy po ruchach, po mowie, po tonie głosu, czy kłamie i jak reaguje na różne tematy (polecam książkę "Mowa ciała" Allana i Barbary Pease, dużo pomaga w zrozumieniu ludzi i jak się wśród nich znaleźć). Z czasem wiadomo czy można bardziej osobie zaufać lub nie, bo widzisz, że są sytuacje w których widać z jej strony altruizm, dobroć, zainteresowanie. Ludzi mozna poznać wszędzie. Najlepiej jest np. w siłowni, bo trener może Ci przedstawić innych osób które pokażą Ci jak się ćwiczy; albo iść na kurs języczny; albo iść na kurs tańca. Każdy jest człowiekiem i tak jak Ty, też się innymi ludźmi przejmuje, i pamiętaj by zawsze mieć dystans z ludźmi, nie bierz wszystkiego do serca, po prostu jak widzisz, że ktoś papla mając przy tym wyłączony mózg, to olej.

Wow, super to ujęłaś. Internet jest pełen świrów i świrek. Czasem zdarzy się ktoś z kim można porozmawiać jak z istotą ludzką, ale trzeba duuużo się naszukać.

Nie świrow tylko kłamców. Ale te reguły zeby nie spowiadac sie z historii swojego zycia są trafne.

bardzo trudno jest zaufać ludziom