SilentNieaktywny
Dziecko uwięzione w ciele starego piernika :P
Liczba postów: 6,392
Liczba wątków: 202
Dołączył: Mar 2014
Reputacja:
4,462 Płeć: Mężczyzna
Województwo: Mazowieckie
Miejscowość: Tam skąd pochodzę zmarli zdychają :P
Stan cywilny: Jeszcze się taka nie urodziła, co by mi dogodziła :P
-"Last Chance, I have to talk him………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………… Fuck!"
- "Fuck!"
No rozwaliło mnie to
Swoją drogą jakież to życiowe Natomiast warto zauważyć, że ten problem jest jakby dwustronny. To nie jest tak, że ten facet był nieśmiały albo ta babka. Żadne z nich nie wykonało ruchu i teraz nasuwa się zasadnicze pytanie - dlaczego? Czy to jakaś odmienność ich do tego skłoniła? Otóż właśnie nie. Z materiału wynika, że myśli tych ludzi były kierowane w sposób bardzo zbliżony. Można zakładać więc, że ich obawy związane z komunikacją były identyczne. Owszem, materiał wyraźnie pokazuje bezzasadność takich obaw, ale warto też uświadomić sobie, że ten materiał ma pokazać pewien absurd myślenia, nazwał bym to nadinterpretacją świata rzeczywistego. Bo i fakt blokujemy się często bezzasadnie ale czy aby na pewno zawsze? No nie do końca. Skupiając się chociażby na tej dwójce - dwóch nieśmiałków się spotkało. Wygląda to absurdalnie, komicznie i tragicznie zarazem, ale teraz powiedzcie wy wszyscy nieśmiali, ile nieśmiałych osób spotykacie poruszając się po mieście? Ile z nich spotykacie w odosobnieniu jak w przedstawionej sytuacji czyli np. w windzie? No ja gdybym miał odpowiedzieć na te pytania to powiedziałbym tak - na mieście spotykam z jednego nieśmiałka na jakiś kilkaset (o ile nie tysięcy) osób, z którymi zderzyłem się w ciągu całego dnia. Nie każdego dnia od razu warto zaznaczyć więc jakby tak brał szerszy zakres np. rok to już mamy jednego nieśmiałka na jakieś dziesiątki, a może nawet setki tysięcy. W odosobnieniu na jakieś 5 lat jak spotkałem jednego to myślę, że poezja No dobra, ale po czym poznać nieśmiałka zwłaszcza jak samemu się do niego nie odzywasz? No po mowie ciała, po spojrzeniu. Zobaczcie jak to wygląda na filmie, a jak na ogół... No właśnie...
Natomiast warto zauważyć, że ten problem jest jakby dwustronny. To nie jest tak, że ten facet był nieśmiały albo ta babka. Żadne z nich nie wykonało ruchu i teraz nasuwa się zasadnicze pytanie - dlaczego? Czy to jakaś odmienność ich do tego skłoniła? Otóż właśnie nie. Z materiału wynika, że myśli tych ludzi były kierowane w sposób bardzo zbliżony. Można zakładać więc, że ich obawy związane z komunikacją były identyczne. Owszem, materiał wyraźnie pokazuje bezzasadność takich obaw, ale warto też uświadomić sobie, że ten materiał ma pokazać pewien absurd myślenia, nazwał bym to nadinterpretacją świata rzeczywistego. Bo i fakt blokujemy się często bezzasadnie ale czy aby na pewno zawsze? No nie do końca. Skupiając się chociażby na tej dwójce - dwóch nieśmiałków się spotkało. Wygląda to absurdalnie, komicznie i tragicznie zarazem, ale teraz powiedzcie wy wszyscy nieśmiali, ile nieśmiałych osób spotykacie poruszając się po mieście? Ile z nich spotykacie w odosobnieniu jak w przedstawionej sytuacji czyli np. w windzie? No ja gdybym miał odpowiedzieć na te pytania to powiedziałbym tak - na mieście spotykam z jednego nieśmiałka na jakiś kilkaset (o ile nie tysięcy) osób, z którymi zderzyłem się w ciągu całego dnia. Nie każdego dnia od razu warto zaznaczyć więc jakby tak brał szerszy zakres np. rok to już mamy jednego nieśmiałka na jakieś dziesiątki, a może nawet setki tysięcy. W odosobnieniu na jakieś 5 lat jak spotkałem jednego to myślę, że poezja 