Ostatnio zostałam kilkakrotnie o to zapytana- czy istnieje coś co mogłoby chociaż w minimalnym stopniu złagodzić ból złamanego serca?

Zapewne dla każdego te metody są inne, ale ja nie mam żadnych metod wypracowanych. Kiedyś i mnie to spotkało, ale zupełnie sobie z tym nie radziłam i torturowałam się widując codziennie mojego ukochanego Wpadłam w taki dziwny wir szaleństwa, że starałam się jak najwięcej spędzać z Nim czasu i część mnie nie przyjmowała do wiadomości, że to koniec.
Dlatego też nie uważam się za dobrą osobę do rad w tym temacie.
A moją przyjaciółkę to spotkało w styczniu i bardzo chciałabym jej pomóc.

Radziłam jej by zajęła się czymś co lubi, starała się jak najmniej rozmyślać i często ją gdzieś wyciągam z domu. Mam jednak takie uczucie, że to troszkę za mało.

A Wy jak sobie radzicie z odrzuceniem i złamanym sercem?

Ja zająłem myśli, siebie - pracą, skupiłem się na sobie. Za nim tak naprawdę się podniosłem musiał minąć rok. Przez ten okres czułem pustkę. Ona tak naprawdę musi sama chcieć i dostrzec, że są rzeczy ważniejsze i na takie które dadzą jej więcej korzyści w przyszłości. Bardzo dobrze, że ją wyciągasz z domu i bardzo pomaga, bo z czasem zauważy, że daje sobie radę sama

Nie wiem czy to dobra rada, ale według mnie dobrze robi też poznawanie nowych ludzi. Ja miałem taką sytuację, że byłem zmuszony zerwać jedną znajomość i nie było mi z tym łatwo bo z tą osobą codziennie wymieniałem wiele wiadomości, aż czasami w pakiecie smsów brakowało, a potem nagle cisza... Strasznie mi brakowało tego co było wcześniej jednak to należało już do przeszłości, która gdzieś tam niszczyła mnie od środka. Potem zarejestrowałem się tu na tym forum i mogłem nieco zresetować swoje życie. Poznałem tu wiele ciekawych osób i ostatnio podczas swej pracy oddałem się mini refleksji dzięki, której stwierdziłem, że to rozdarcie jakie towarzyszyło mi wcześniej trwałoby do tej pory gdyby nie to forum i nie ci ludzie stąd. Jedna moja decyzja i kilka wspaniałych osób zadecydowała o tym, że dziś już nie czuję spuścizny, która doskwierała mi przed trafieniem tutaj. Dlatego jeśli ktoś szuka zrozumienia i czegoś świeżego po jakiejś utracie bolesnej utracie to polecam zamknięcie bolesnego rozdziału i otwieranie jakiegoś nowego. Dla mnie póki co nowym rozdziałem jest to forum i wszystko to co udało mi się za jego pośrednictwem osiągnąć, ale to tylko od każdego z nas zależy jak będzie wyglądał ten nowy rozdział w życiu. Najgorsze jest to, że nie bardzo można to planować, można tym tylko kierować i czekać na efekty, ale te mogą wprawić w jak najpozytywniejsze zdumienie i tak też miałem

Lekiem jest czas.
Myślę, że dużo daje czyjeś towarzystwo i świadomość, że nie jest się cały czas samemu ze swoimi myślami.

Modlitwa o pokój serca.

Dla niewierzących jest wersja lajt pt. "Czy warto tracić nerwy na smuty?", ewentualnie blues i Jack Daniels

A tak na poważnie, to czas zawsze leczy rany, ale to od nas zależy, ile tego czasu na to przeznaczymy.

Może się jednak zdarzyć, że ktoś usilnie będzie trwał w smutku, a wówczas jego duszę ogarnie depresja - duchowa śmierć.

Najlepiej zacząć żyć tak by niczego nie żałować i śmiać się. Wtedy się zapomina o tym wszystkim. Można też stać się zimnym dla ludzi i nie zwracać na nich uwagi. Zwierzęta wtedy pomagają. Dają więcej przyjemnych chwil niż nie jeden człowiek. A przede wszystkim zwierzak nigdy nie zada krzywdy.

Rzeczywiście, humor jest najprostszym egzorcyzmem, a pogoda ducha daje nadzieję na to, że ludzie mogą być w stanie siać dobro ;-)

Zauważasz bardzo istotną sprawę więzi ze zwierzakami. To uczy, że miłość jest również między innymi odpowiedzialnością, nie zaś tylko szukaniem doznań dla swego ego.