Cześć!


Topie się. Chciałbym się wydostać i znowu wyruszyć na własnych skrzydłach w stronę marzeń. Zostałem zapomniany, przez wszystkich. Jedynie muzyka i inne artystyczne doznania sprawiają, że nie wyparowałem. Jestem samotny. Nie wiem, czy jeszcze coś we mnie zostało.

Może słodycz? Hejsik

Ale przynajmniej słodka to śmierć :3

Nie ma słodkiej śmierci, kiedy nie miało się słodkiego życia.

Cześć! ^^

Jeśli chcesz by życie było słodkie - zjedz ciastko!

A jeśli życie daje Ci cytrynę - zrób lemoniadę.

Jesteście zbyt pozytywni. Przeraża mnie to.

Ahoj

Co przerażającego może być w pozytywności? Chociaż fakt, w mojej nowej uczelni każdy jest jakoś podejrzanie spkojny, uśmiechnięty i ma taki melancholijny ton głosu jakby naćpali się czegoś To jest dopiero przerażające, nie bójmy się tego słowa

(23-09-2017, 18:27 PM)asdf napisał(a): Jesteście zbyt pozytywni. Przeraża mnie to.

Korci mnie, żeby przywalić falą pesymizmu, bezsensu i tak dalej, ale jednak nie

Cześć ;D

(23-09-2017, 18:40 PM)Silent napisał(a): Co przerażającego może być w pozytywności?

W tym nie ma nic przerażającego. Przesiaduje na forach internetowych związanych z nieśmiałością, fobią społeczną i innymi problemami już bodajże sześć lat i nigdy nie spotkałem się z tym, aby ktoś tak wesoło podszedł do mojego - chcąc, nie chcąc - pesymistycznego postu powitalnego. To przeraża. Ale też i zarazem cieszy. Dostałem chyba przez to jakiegoś ataku endorfin, bo inaczej sam nie napisałbym czegoś humorystycznego. Mam nadzieję, że mój wątek w którym oznajmiam nieśmiałemu(i nie tylko) światu, że poszukuje kogoś nie zakończy się totalną klęską. No dobra - zakończy się. Ale trzeba próbować, c'nie?