Witam!
Mam ogromy problem. Przeprowadziłem się do nowego miasta i chodzę do nowej szkoły, nie mam tam żadnych kolegów ani koleżanek siedzę sam w ławce, na przerwach też stoję sam, czasem ktoś mnie o coś zapyta, np. która godzina? itp. bardzo mi z tym ciężko, chyba mam depresję. Jestem dość miernym uczniem ponieważ mam zaległość, nie lubię angielskiego i matematyki. Nie chcę iść do szkoły, rodzice każą mi chodzić. Proszę o pomoc i jeżeli ktoś takie posiada to o opisywanie swoich podobnych historii.

Zaległości w nauce są doskonałym pretekstem do zagadania do dosłownie każdego z klasy.

Tak, zwłaszcza jak w pysk śmieją się, że jesteś gorszy i tak ma być... Takie są moje doświadczenia ^^ A wracając do tematu to możesz nie lubić matmy czy angola, ale musisz pamiętać, że nie uczysz się dla innych tylko dla siebie, niestety wszystko co wypracujesz teraz to będzie z Tobą później i jak teraz nie zakasasz rękawów to potem już nie da rady za wiele z tym zrobić i będziesz miał potem żal do samego siebie, a inni jedyne co ułatwią Ci to wpędzanie się w jeszcze większe poczucie winy. Po co? Zrób im wszystkim na przekór. Pokaż na co Cię stać i że Ty też potrafisz może nawet bardziej jak inni

Dobra...,nie mogłam się powstrzymać -też lubię Agathę Christie, a Poirot zalicza się do moich ulubionych bohaterów literackich.


-Zagadaj do kogoś z klasy, może razem byście się pouczyli. Byłoby wam raźniej.
-Spróbuj też poobserwowac czy w klasie nie ma kogoś, kto też byłby samotny i nieco odizolowany. Za gadaj do takiej osoby.
-Pogadaj z wychowawcą i opowiedz mu o swoim problemie.
-Spróbuj się przełamać i po prostu zagadać do osób również z innych klas. Kto powiedział, że musisz się ograniczać do swojej?
-Kółka zainteresowań. Może tam znajdziesz osoby o podobnych zainteresowaniach.


Przede wszystkim zacznij już. Nie jutro. Nie pojutrze. Zanim zaczniesz bać się jeszcze bardziej, jeszcze mocniej przejmować. Zanim nie zamkniesz się na ludzi całkiem.

Ja mimo wszystko nie przekreślałbym matematyki. Nauczyciele w szkołach nie potrafią jej uczyć niestety, a jest to dziedzina która uczy myślenia, rozwiązywania problemów i tak powinna być rozumiana. Nie jako wzory do wykucia na pamięć. Spróbuj mimo wszystko zmienić podejście do matematyki, starać się zrozumieć. Na pewno w życiu się przydaje.

Tak jak napisał Silent uczysz się dla siebie a nie dla rodziców, nauczycieli, etc. Chcesz w przyszłości być odbierany jako osoba inteligentna, mieć otwarte drzwi do wielu zawodów? Czy wolisz być na starcie skreślony przez brak elementarnej wiedzy i zamknąć sobie możliwości rozwoju?

(19-09-2017, 18:36 PM)Dziwny Typ napisał(a): Nauczyciele w szkołach nie potrafią jej uczyć niestety

W tej sferze jest jak w każdej. Część potrafi, a część nie.

Nauczyciel nauczycielowi nie równy. Wiadomo, jak wszędzie można trafić na prawdziwą "perłę" , kogoś, kto faktycznie ma swoiste powołanie do takiej pracy. Ale to nie częste, niestety.

Korepetycje, sama nie chciałam ich. Ale wiem, że pomagają. Pod waruniemożliwia, że osoba ich udzielająca jest empatyczna i bez skłonności do wyśmiewanym się z innych, zniecierpliwiania się przy opornych i umiejaca poradzić sobielizna z cudzym stresem. Bo ten w "chronienia wiedzy" na pewno nie pomaga.