Kiedyś miałem z tym problem.Do dziś pozostała mi tylko myśl, jak to będzie i zwykły stres i jest spoko .A jak z tym u Was?

Jesli chodzi to mnie to wydaje mi sie to troche dziwne. Ktos mnie wczoraj wyciagnal na forum, zebym przedstawil sie itp i czulem jak sie trzese, lekko sie nawet jakalem. Na wstepie przedtsawilem sie jak mnie prosili, powiedzialem ze troche sie denerwuje w zwiazku z wyciagnieciem na forum dlatego sie troche jakam pozartowalem troche wszyscy sie posmialismy i jestem przekonany, ze gdybym jeszcze troche czasu spedzil zartujac to przestalbym sie trzasc czy jakac... Widac zarty, moje poczucie humoru pozwala mi hmm to w sumie tak jakby humor byl mostem, ktory laczy mnie z ludzmi, pozostawiajac w dole niesmialosc

ale poplynalem

U mnie różnie z tym bywa.
Zawsze jest co prawda trema, ale raz ma to pozytywny wpływ na wynik wystąpienia, innym razem - czuję się zbyt mocno przez tremę jedzona i walczę, by było to jak najmniej zauważalne.
Z ostatnich wystąpień publicznych najfajniej wspominam prezentację w szkole. Czułam na sobie rozbawione spojrzenie prowadzącego zajęcia, widziałam, jak się śmieje i jak inni idą za jego przykładem - lubię to

Ja za każdym razem jestem przerażona. ;> Np jak jestem wzywana do odpowiedzi, to ze stresu zapominam jak mam na nazwisko. A jak mam publicznie wystąpić... trema zawsze daje górę, robię się czerwona jak burak i tak jak Tajnej strasznie mi drży głos, a co śmieszniejsze - nie wiem, jak to robię, że daję radę.

Nienawidzę mówić na forum, zwłaszcza na temat, którego nie rozumiem. Jeżeli rozumiem, o czym mówię, to nie jest aż tak źle, zwłaszcza, jeżeli jest to podparte jakąś prezentacją multimedialną, która porządkuje treść (nie chodzi mi o to, żeby czytać ze slajdów).

Jeśli występuję w grupie to jestem tym wyluzowanym a reszta się stresuje.
Kiedy występuję sam... nie... raczej się nie stresuję

only stres :S

Nie cierpię występować przed grupą. Obojętnie gdzie i w jakim celu. Nerwy takie że mnie mdli.

Nienawidze.
W zasadzie od kiedy skończyłem gimnazjum gdzie jeszcze zdarzało mi sie prowadzić różne uroczystości szkolne, mimo wyraźnej wady wymowy, nie wystepowałem publicznie.
Boje się ośmieszenia a brak właśnie takiej aktywności sprzyja świetemu spokojowi w tym aspekcie życia

Moje występy publiczne to byl glownie śpiew. Skupialam się na tekście, o ludziach mnie oglądających nie myslalam i jakoś to bylo