Chciałam poruszyć zagadnienie "uroczej nieśmiałości".
Otóż są osoby, którym jest bardzo z tym do twarzy i są na prawdę miło odbierane przez otoczenie. Mówię o osobach, które wywołują bardzo pozytywne emocje i uśmiech właśnie dzięki swej zrównoważonej nieśmiałości- czyli takiej, która nie przeszkadza im w życiu codziennym, a jedynie dodaje uroku.
I nie mówię tutaj o samych dziewczynach.
Ostatnio spotkałam dawnego znajomego- Kamila i On należy właśnie do tych osób. Ciężko się złościć na Niego i jest co to dużo mówić-po prostu słodki ^^
Co o tym sądzicie? Czy w tym wypadku nieśmiałość jest rzeczywiście aż tak zła?

To zależy. Jeśli po prostu ktos się zarumieni, strzeli jakąś gafę, bo poplącze mu się jeżyk to może być urocze. Ale jeśli kiedy jakaś osoba czuje się tak skrępowana, że nie jest w stanie wydusić z siebie slowa, to chyba nie jest już urocze

Oj tam. Taka Marcysia, ma problemy z nieśmiałością, ale jaki słodziak Gdyby nie jej nieśmiałość to by była zupełnie inna osoba. Oczywiście kiedy paraliżuje ją strach fajne to nie jest, ale po za tym siama słodycz Ja bym chciał więcej takich ludzi Jakże byłoby ciepło i miło

Nieperfekcyjna, ale temat dotyczy tej uroczej nieśmiałości Są ludzie, którzy mają taki sposób bycia, że tylko się do nich uśmiechać i to właśnie w dużej mierze przez tą ich specyficzną nieśmiałość.

Ja uwielbiam introwertyków! Jako, że sama jestem nieśmiała, czuję się wśród takich ludzi po prostu bezpieczniej i łatwiej jest mi szukać u nich zrozumienia i nawiązywać bliższe znajomości. Z ekstrawertykami też często mi się bardzo dobrze rozmawia i ich lubię, ale trudniej jest mi się z takimi osobami zaprzyjaźnić, stworzyć trwałą więź. A u facetów introwertyzm uważam za uroczy

(24-04-2015, 18:53 PM)marilyn2 napisał(a): Ja uwielbiam introwertyków! Jako, że sama jestem nieśmiała, czuję się wśród takich ludzi po prostu bezpieczniej i łatwiej jest mi szukać u nich zrozumienia i nawiązywać bliższe znajomości. Z ekstrawertykami też często mi się bardzo dobrze rozmawia i ich lubię, ale trudniej jest mi się z takimi osobami zaprzyjaźnić, stworzyć trwałą więź. A u facetów introwertyzm uważam za uroczy

jak znajdujesz introwertykow?

Ja takie rzeczy umiem rozpoznać niemal od razu, tak samo jak po krótkiej znajomości jestem w stanie mniej więcej ocenić, czy dana osoba jest flegmatykiem, sangwinikiem, cholerykiem czy melancholikiem i zwykle się nie mylę. Wystarczy tylko spojrzeć na zachowanie. Introwertyków i ekstrawertyków jest akurat w społeczeństwie mniej więcej 50/50 także sprawa jest prosta i nie jest to bynajmniej gatunek wymarły
Po pierwsze taka osoba zazwyczaj będzie więcej słuchać niż mówić. Podczas gdy Ty mówisz, będzie utrzymywać z Tobą kontakt wzrokowy; jak ona będzie mówić, to zazwyczaj będzie uciekać wzrokiem w innym kierunku. Będzie mówić wolniej i formułować bardziej złożone zdania niż ekstrawertyk, szczególnie w piśmie, a jej gestykulacja będzie mniej ekspresyjna i oszczędniejsza (no chyba, że ktoś będzie zachowywał się nerwowo, ale to też bardzo łatwo wychwycić). Introwertyków można znaleźć nawet po ubiorze. Tacy ludzie będą nosić ubrania w bardziej stonowanych kolorach, a ekstrawertycy w żywych, często kontrastowych. Wystarczy spojrzeć do mojej szafy Prawie same ciemne rzeczy, albo białe, bądź ecru Często też można ich znaleźć po zainteresowaniach, najpopularniejsze chyba to czytanie książek, taka osoba będzie też mieć często uzdolnienia plastyczne, artystyczne, niekiedy ścisłe i ogólnie jest bardziej skłonna do rozważań i przemyśleń.
Te wszystkie cechy, które wymieniłam oczywiście nie są regułą, bo dochodzą do tego jeszcze różne cechy indywidualne, ale sprawdzają się w znacznej większości. Wiem o tym z własnego doświadczenia i jak takie osoby widzę, to zwykle właśnie do nich zagaduję (jak już się odważę ), bo wiem, że nadajemy na podobnych falach.

Chyba to zależy od typu człowieka i jak my go odbieramy. Ja ostatnio na studiach usłyszałem, jak popełniłem gafe sławną, że słodko wyglądałem - mi słodko nie było

taka "urocza nieśmiałość" szczególnie u facetów jest...słodka ...ale jeśli ta nieśmiałość objawia się tym że osoba patrzy tylko i wyłącznie na podłogę to mamy już poważny problem...miałam w kl takiego kolegę który był mega nieśmiały, nawet bardziej ode mnie, jak kolesie do niego zagadywali to był taki skrępowany jakby mieli go za chwile zjeść...przykre