Od pewnego czasu boję się wychodzić z domu. Mam jakiś dziwny strach przed tym co ludzie powiedzą, pomyślą o mnie. Po prostu boję się z nimi widywać. Często mam tak, że jak ktoś coś do mnie mówi (osoba znana z widzenia, albo ogólnie znana) to zamykam się w sobie i jej nie odpowiadam, ponieważ boję się co sobie o mnie pomyśli jak coś źle powiem. Najgorsze jest to, jak ktoś obgaduje mnie za plecami. Ja od zawsze się wszystkim za bardzo przejmowałam, lecz od kiedy poszłam do gimnazjum to, to wszystko tak jakby się pogłębiło, nie wiem może mi się tak tylko wydaje... Boje się ludzi i ich reakcji... Wole swoje towarzystwo. Nie powiem, że z nikim nie rozmawiam, bo tak nie jest. Ale im jest większa grupa ludzi, tym bardziej się spinam.

[Obrazek: 5718_napisy-reklamy-ludzka-natura-ludzie...-gadac.jpg]

Według mnie Ty za bardzo przeżywasz i po prostu się nakręcasz.

Każdy coś myśli, a Ty w ogóle o niczym nie myślisz gdy kogoś widzisz? Jesteś jaka jesteś, zaakceptuj ten fakt. Jednym może pasować jaka jesteś, innym nie, to samo tyczy się Ciebie, przecież nie myślę, żebyś wszystkich jak leci lubiła.

No od razu ludzie obgadują wszystkich... Bez przesady, nie każdy ma jako hobby plotkowanie niczym starsi ludzie siedzącymi pod witryną sklepu, bo nie mają nic innego do roboty. Jak ktoś ma trochę oleju w głowie to nie łapie się za obgadywanie wszystkich którzy im się trafią w zasięgu ich wzroku

wydaje mi się, że masz to, co ja, nadwrażliwość. Ciężko z tym żyć, ale da radę.

Mam podobny problem tylko troszkę z innej beczki tak mogę go okeślić. Nie powinnaś się nad wyraz przejmować gadaniem ludzi ... rób swoje głowa do góry i wszystko będzie dobrze :-) , pozdrawiam

Potrzebujemy akceptacji otoczenia. Daje nam ono poczucie bezpieczeństwa i przynależności. Ważne czynniki.
Ale najważniejsze powinno być dla nas to, by nie robić niczego "pod innych". Ta końcowa złość na siebie, że zawiedliśmy kogoś przed kim nigdy tak naprawdę się nie uwolnimy i kogo najciężej oszukać-samych siebie.

Czy to fobia społeczna, trzeba by to było skonsultować z specjalistą.

Ważne jednak by zdać sobie sprawę, że nigdy nie dasz rady zadowolić każdego. "Jeszcze się taki nie narodził, co by każdemu dogodził".

Przez moją fobię społeczną nie mogę znaleść sobie chłopaka. Prosty przykład dzisiaj w pracy przyszedł pewien chłopak, któremu się spodobałam. Przyhaczyłam go , że sie na mnie patrzy. Spojrzałałam na niego a on się do mnie uśmiechał. Odwzajemniłam mu ten usmiech. Wychodząc jeszcze sie na mnie spojrzał.... A ja zamiast coś zagadać to blokada a nogi mi drżały
Ja już nie wiem jak z tym walczyć, bo sa momenty kiedy mi to przechodzi i wowczas jestem osobą dosyc towarzyską, ale to lubi wracać w najmniej oczekiwanym momencie.

(31-08-2017, 14:20 PM)Irina napisał(a): Przez moją fobię społeczną nie mogę znaleść sobie chłopaka. Prosty przykład dzisiaj w pracy przyszedł pewien chłopak, któremu się spodobałam. Przyhaczyłam go , że sie na mnie patrzy. Spojrzałałam na niego a on się do mnie uśmiechał. Odwzajemniłam mu ten usmiech. Wychodząc jeszcze  sie na mnie spojrzał.... A ja zamiast coś zagadać to blokada a nogi mi drżały
Ja już nie wiem jak z tym walczyć, bo sa momenty kiedy mi to przechodzi i wowczas jestem osobą dosyc towarzyską, ale to lubi wracać w najmniej oczekiwanym momencie.

a może to tylko nieśmiałość

Bardzo bym chciała aby była to tylko niesmiałość, ale czy przy niesmiałosci tez sie odczuwa lęk w kontaktach spolecznych i rózne dziwne objawy z ciala jak drżenie konczyn czy zawroty głowy?

Bo to milosc od pierwszego wejrzenia i tak ostro zawrocil Ci w glowie
(sorry,juz nie offtpouje).