Nie wiem jak zacząć.. Wstydzicie się używać języków obcych? ..bo ja chyba jestem jakaś dziwna,bo zawsze wstydziłam się ich używać ,czy to w szkole,czy gdy miałam do czynienia z obcokrajowcami. Żaden z języków, którymi musiałam się w szkole posługiwać na lekcji nie znam w sposób zaawansowany..kilka języków uczyłam się sama ale to tylko z zainteresowania raczej bym się z nikim nie dogadała ( w sumie nawet w polskim robię błędy ). Hmm.. w mojej główce pojawił sie pomysł.. w sumie dość długo kiełkuje ,ale teraz doszły nowe wątpliwości- właśnie z nieśmiałością za granicą.
Mam paru znajomych w Anglii ,którzy chwalą sobie życie tam- zresztą pewnie większość z Was słyszy o tym,że tam jest łatwiej(nie biorąc pod uwagę tych epizodów nienawiści do Polaków) . Kiedyś byłam przeciwniczką wyjazdów ; zawsze uważałam,że moje miejsce jest tu w PL,ale różne okoliczności sprawiły,że powoli zmieniam zdanie..

Znam ludzi mieszkających w Anglii - zadowoleni mimo problemów.
Miałam podobny problem co Ty z tymi językami - w naturze bałam się używać. Będąc w Niemczech nie miałam wyjścia.

Mysle ze to dobry sposób na przełamanie się,jak napisała Asia bedac za granicą nie bedziesz miala juz wyjascia wiec siła rzeczy bedziesz musiala posługiwac sie jezykiem obcym. Masz racje twoje miejsce jest w Polsce,ale zawsze mozna spróbowac innego życia, a jesli ci się tam nie spodoba zawsze mozesz wrócic, nastaw sie do tego jako życiowej przygody

U mnie to bardziej brak dostatecznej umiejętności niż wstyd

Zawsze mozna sie douczyc

nie taki gamoń jak ja XD

Asia napisał(a):Znam ludzi mieszkających w Anglii - zadowoleni mimo problemów.
Miałam podobny problem co Ty z tymi językami - w naturze bałam się używać. Będąc w Niemczech nie miałam wyjścia.

No tak ,masz rację .. jak się nie ma wyjścia człowiek jest w stanie wiele zrobić. Nawet nauczyć się języka. Znam wielu ludzi,którzy nauczyli się dopiero na miejscu.. jechali do obcego kraju bez jakiejkolwiek znajomości, ułożyli sobie życie i dziś sobie chwalą taki skok na głęboką wodę. W sumie to zależy też od szczęścia.. nie zawsze wychodzi wszystko tak fajnie i bywają dramaty,ale podniosłaś mnie na duchu tym,że też miałaś problem z tym i Ci się udało. Długo minęło zanim się oswoiłaś z mówieniem po niemiecku ?

---

mija napisał(a):Masz racje twoje miejsce jest w Polsce,ale zawsze mozna spróbowac innego życia, a jesli ci się tam nie spodoba zawsze mozesz wrócic, nastaw sie do tego jako życiowej przygody

czasem aż się rwę do przygód,ale czasem mam takie czarne myśli i całą energię poświęconą na przygotowanie się szlag trafia. Pociesza mnie fakt,że przez pierwszy moment nie będę rozumiała tych wszystkich mijanych ludzi a przynajmniej będę mogła nie zwracać na to uwagi ah... gdyby tak się w PL dało.. a tak to słuchawki na uszy i do przodu-chyba jestem co do tego przewrażliwiona.

---

Cichy napisał(a):nie taki gamoń jak ja XD

ejj.. żaden gamoń

Europa jest piękna i nie kończy się na Polsce. Mało tego, mieszkając we Włoszech, Niemczech, Anglii, Francji, masz możliwość obcowania z klejnotami kultury, historii, architektury, o jakich w Polsce się nie śniło i jak pracujesz, masz kasę żeby to wszystko odwiedzać... polecam. A potem docenisz też to że jesteś Polakiem. Powoli, od razu Rzymu nie zbudowano.

Te skoki na głeboka wode tez nie sa najgorsze. Np moja ciocia wyjezdzajac do Niemiec ani troche nie znała niemieckiego (no tylko te podstawowe zwroty) i tam na miejsu zapisała sie na darmowy kurs jezyka dla obcokrajowcow. Po 2latach mowila juz biegle. No i zycie jej sie tam ulozylo.

Cóż... łamię tak angielski aż uszy bolą, ale nie zrażam się. Ciągle próbując mimo wszystko w jakiś sposób się go poprawia. Ostatnio mam mały regres bo znowu zacząłem myśleć "po polsku" co chcę powiedzieć, a następnie tłumaczyć to na angielski i przez to zapominam wiele słów. Był czas w którym nie zastanawiałem się co mówię a po prostu mówiłem myśląc … "po angielsku".