Hmm... płaczę stosunkowo często, ale dopiero jak jestem sama, choć ciężko mi się powstrzymywać Powodów jest wiele, czasem jest mi przykro, czasem po prostu się we mnie zbierają negatywne emocje i właśnie w taki sposób je wyrzucam z siebie Cóż, od zawsze byłam beksą

Ehh... Chodźta tu wszyscy, wujek Cichy pocieszy

Czasem codziennie przez tydzień i potem na miesiąc mam spokój,a czasem raz na jakiś czas. Nie umiem tego określić.

W ogóle, od kiedy przestałem być dzieciakiem. Jednak fajnie byłoby raz się wypłakać, ale bez powodu

Ja za dzieciaka sporo płakałem i nie tęskni mi się

Dobrze jest się wypłakać , tego nie powinno się wstydzić.

W dorosłym życiu płakałem raz. Gdzie kiedy i dlaczego to zostanie tajemnicą moją i mojego przyjaciela.
Czasem trzeba, dla pewnego oczyszczenia siebie, a nie zawsze da sie wszystko w sobie zdusić aby lezało gdzieś tam na dnie

Ja płaczę kilka razy w tygodniu. Wiele razy z powodu tej samej sprawy, która cały czas się za mną ciągnie i ciągle wywołuje smutek, żal. Czasem mam wrażenie, że jest lepiej, a czasami tylko pogłębia sie mój smutek. Potrafię juz to robić wszędzie. W komunikacji miejskiej to powoli standard.

Najgorsze jest kiedy cały dzień się zbiera, później dusi i dławi-w końcu nie można tak się załamać w miejscu publicznym, e pracy czy gdzie tam-wracasz do domu i trzęsącą się ręką otwierasz drzwi. Wpadasz do środka i .... nie możesz przestać przez kilka godzin. I to regularnie. A najgorsze, że stany te wywołuje coś na co nie ma się większego wpływu.

Strach. Lęk.Ciągłe dławienie. Wszystko może otworzyć to źródełko. A nie ma się nad tym kontroli.

Ja już nie płaczę. Przeszłam na taki etap, że jest mi smutno, ale nie potrafię już płakać, bo nie mam łez.